ویژگی های پارچه لباس کار
در سال ۱۳۵۷ نخستین استاندارد های پارچه البسه کار تهیه گردید بر اساس نظرات و بررسی ها کمیسیون صنایع نساجی ایران برای اولین بار مورد تجدید
نظر قرار گرفت ودر چهل و هفتمین جلسه کمیته ملی استاندارد نساجی تصویب شد و در سال ۱۳۷۱ بعنوان استاندارد رسمی ایران منتشر شد .
در تهیه و تجدید نظر این استاندارد ها سعی شده است با توجه به شرایط موجود تا حد ممکن این استاندارد و استاندارد های کشور های صنعتی
هماهنگی ایجاد شود .
ویژگی های پارچه های لباس کار:
۱-هدف
هدف از تعیین این استاندارد ، مشخص کردن ویژگی های لازم پارچه های لباس کار که از الیاف سلولزی و یا مخلوط سلولزی با الیاف مصنوعی تشکیل شده
اند ، می باشند .
۲-دامنه کاربرد
این استاندارد برای پارچه های تاروپودی ، بافت حلقوی تاری از نوع راشل که از الیاف سلولزی و یا مخلوط الیاف سلولزی با الیاف مصنوعی تشکیل شده اند
و مناسب برای تهیه لباس کار هستند ، قابل استفاده میباشد . کدهای ارائه شده برای کمک به خریداران غیرفنی است که با توجه به نوع مصرف , پارچه
موردنظر خود را انتخاب کنند.
۳-اصطلاحات و تعاریف
در این استاندارد اصطلاحات با تعاریف زیر بکار میرود .
۱- بهر
مقدار معینی از کالا که تحت شرایط یکسان تولید شده باشند و یک شکل و یکسان باشند .
۲- کل سفارش
کل میزان سفارش پارچه که در قرارداد آمده است .
۳- پارتی
تعداد طاقه های پارچه موجود در هر مرحله از تحویل کل سفارش میباشد .
۴-نمونه برداری
نمونه های مربوط به پارچه های انتخاب شده که مورد آزمون قرار میگیرند باید نماینده واقعی بهر باشند . از هر ۵۰۰۰ متر پارچه باید یک نمونه برداشته شود
و در صورتی که بهر کمتر از ۵۰۰۰ متر باشد نیز از هر بهر باید یک نمونه برداشته شود .
هر نمونه باید از قسمتهای مختلف یک طاقه انتخاب شود و درمورد نمونه رنگی از وسط طاقه یا طاقه های رنگی هر پارتی نمونه برداشته شود و نمونه به
اندازه کافی بزرگ باشد تا بتوان کلیه آزمونها را مطابق این استاندارد بر روی آن انجام داد و باید مشخص گردد که نمونه از کدام طاقه برداشته شده است .